maandag 15 april 2013

// de broek van de zoon en de rok van de moeder

Exact een jaar nadat ik hier mijn allereerste ritsgulp in een jacob naaide,
droeg Jack gisteren (eindelijk) de tweede.





































































































Bij haar maakte ik toen de kleinste maat, die vorige zomer natuurlijk nog te groot voor hem was.
Ondertussen maakte ik een 104, waar ik nog een klein stukje mocht afknippen onderaan, maar die
voor de rest perfect past.












































































































































































De stof, daar zwijgen we voor de rest over.  De geur, dat valt hier nogal mee, maar de strijkbaarheid (is dat een woord?), dat is op zijn zachtst gezegd niet te doen.  De ingestikte plooi hobbelt een beetje, en dat kreeg ik er bij de broek nog net uitgestreken, maar bij de rok mislukte dat allemaal :










































































De rok is niet wat het moest zijn.  De ingestikte stolpplooi trekt op niks omwille van de stretch en de hobbels.  De plooien die ik er eerst instreek krijg ik er niet meer uit, maar hopelijk lost zich dat na een wasbeurt wel op.  Maar de zoom, daar werd ik echt gek van.  Ik wilde een zoom van een dikke 4 cm, maar vermits de rok onderaan breder is dan bovenaan, wil dat zeggen dat je met teveel stof zit om om te  plooien.
Haar boek brengt nochtans de oplossing : het verschil in breedte door twee delen, dat schuin wegknippen aan de naad, en opgelost!  Niet dus.  Echt niet.  Ik heb het vorig jaar ook al eens geprobeerd, ik heb er nu weer een uur op staan strijken en foeteren, het werkt niet.  Bij mij toch niet.
Uit pure colère (ja, toch wel bijna...) knipte ik de zoom gewoon af, overlockte de rand, en maakte braaf een zoompje van 1 cm.
Maar zeg eens, hoe lossen jullie dat als de rust zelve op?






zondag 7 april 2013

// ze is er

Mijn grootouders zijn boeren.  Voor de niet-kenners : landbouwers.  Niet boeren zoals onbeleefd en ook niet boeren zoals de baby's dat nog mogen.  Landbouwers dus.
Ze houden varkens in te kleine kooitjes, zoals op een boerderij waar zij op bezoek gaat in haar boek (toppertje!!!).  Ze houden poesjes om de muizen te vangen.  En een hond om te waken.  Ze houden ook schaapjes en daarvan weet ik niet waarom.  Ik denk omdat ze mooi zijn al zullen ze dat niet toegeven.  Beesten zijn er alleen opdat zij zouden overleven.  Zoiets toch... die mensen hebben een oorlog meegemaakt dus ik kan hen ergens wel begrijpen.  Toen ik gisteren bij hen aankwam kreeg ik dan ook vooral tegenwind.  " jamaar, zeg eens wat je nodig hebt " en " ja maar, die moeten toch zo groot niet zijn, als ge een kleintje in de grond steekt groeit dat ook hoor " en dan " ja ja, jullie (de jeugd??) verwachten allemaal dat als ge dat vandaag plant, dat ge morgen een boom hebt "

Ik moet geen boom hebben.
Ik wil een hut.
Zoals zij.  En zij.  En zij.





Mijn sjor-geheugen liet me wat in de steek...of is dat omdat alleen de scouts dat kunnen?
En die van de chiro niet?  Van de koepel durf ik u dus geen foto tonen (ben ze gewoon vergeten trekken, serieus) maar tegen de dwarse takjes wist ik het wel weer, of wat zegt u hiervan :


Ah.

En terwijl Jackske de hut (en de rest van de tuin) goedkeurde





































































































































genoten wij met de hele familie van de eerste zon...  zalig!!
En ja, dat is wijn.  In een groot glas.  Want daar kan meer in.

















Lekker...

























Meet Noodles...een geval apart.