donderdag 23 mei 2013

// twee girly girls en hun kadootjes

Ergens in een ver verleden, toen de zon nog scheen (lees : toen de dieren nog konden praten)
mochten wij naar een communiefeest van twee kleine meisjes.
Twee nichtjes die zot zijn van poppen, bloemetjes en roze.
Ik maakte voor hen twee dezelfde maar net iets andere kadootjes ;





Een kussen, een poppenlakentje en van de overschot een sjaaltje.






































Drie keer een halve meter stof helemaal opgebruikt tot de laatste centimeter.

Het sjaaltje vind ik persoonlijk niet zo mooi afgewerkt, maar omdat het een extraatje was durfde ik het toch mee afgeven.  Uiteindelijk past de zigzag wel bij de rafeltjes dacht ik zo.


























De stof is van petit pan en kocht ik bij bobby sewing in Mortsel,
het kaartje op de verpakking is van haar.


maandag 15 april 2013

// de broek van de zoon en de rok van de moeder

Exact een jaar nadat ik hier mijn allereerste ritsgulp in een jacob naaide,
droeg Jack gisteren (eindelijk) de tweede.





































































































Bij haar maakte ik toen de kleinste maat, die vorige zomer natuurlijk nog te groot voor hem was.
Ondertussen maakte ik een 104, waar ik nog een klein stukje mocht afknippen onderaan, maar die
voor de rest perfect past.












































































































































































De stof, daar zwijgen we voor de rest over.  De geur, dat valt hier nogal mee, maar de strijkbaarheid (is dat een woord?), dat is op zijn zachtst gezegd niet te doen.  De ingestikte plooi hobbelt een beetje, en dat kreeg ik er bij de broek nog net uitgestreken, maar bij de rok mislukte dat allemaal :










































































De rok is niet wat het moest zijn.  De ingestikte stolpplooi trekt op niks omwille van de stretch en de hobbels.  De plooien die ik er eerst instreek krijg ik er niet meer uit, maar hopelijk lost zich dat na een wasbeurt wel op.  Maar de zoom, daar werd ik echt gek van.  Ik wilde een zoom van een dikke 4 cm, maar vermits de rok onderaan breder is dan bovenaan, wil dat zeggen dat je met teveel stof zit om om te  plooien.
Haar boek brengt nochtans de oplossing : het verschil in breedte door twee delen, dat schuin wegknippen aan de naad, en opgelost!  Niet dus.  Echt niet.  Ik heb het vorig jaar ook al eens geprobeerd, ik heb er nu weer een uur op staan strijken en foeteren, het werkt niet.  Bij mij toch niet.
Uit pure colère (ja, toch wel bijna...) knipte ik de zoom gewoon af, overlockte de rand, en maakte braaf een zoompje van 1 cm.
Maar zeg eens, hoe lossen jullie dat als de rust zelve op?






zondag 7 april 2013

// ze is er

Mijn grootouders zijn boeren.  Voor de niet-kenners : landbouwers.  Niet boeren zoals onbeleefd en ook niet boeren zoals de baby's dat nog mogen.  Landbouwers dus.
Ze houden varkens in te kleine kooitjes, zoals op een boerderij waar zij op bezoek gaat in haar boek (toppertje!!!).  Ze houden poesjes om de muizen te vangen.  En een hond om te waken.  Ze houden ook schaapjes en daarvan weet ik niet waarom.  Ik denk omdat ze mooi zijn al zullen ze dat niet toegeven.  Beesten zijn er alleen opdat zij zouden overleven.  Zoiets toch... die mensen hebben een oorlog meegemaakt dus ik kan hen ergens wel begrijpen.  Toen ik gisteren bij hen aankwam kreeg ik dan ook vooral tegenwind.  " jamaar, zeg eens wat je nodig hebt " en " ja maar, die moeten toch zo groot niet zijn, als ge een kleintje in de grond steekt groeit dat ook hoor " en dan " ja ja, jullie (de jeugd??) verwachten allemaal dat als ge dat vandaag plant, dat ge morgen een boom hebt "

Ik moet geen boom hebben.
Ik wil een hut.
Zoals zij.  En zij.  En zij.





Mijn sjor-geheugen liet me wat in de steek...of is dat omdat alleen de scouts dat kunnen?
En die van de chiro niet?  Van de koepel durf ik u dus geen foto tonen (ben ze gewoon vergeten trekken, serieus) maar tegen de dwarse takjes wist ik het wel weer, of wat zegt u hiervan :


Ah.

En terwijl Jackske de hut (en de rest van de tuin) goedkeurde





































































































































genoten wij met de hele familie van de eerste zon...  zalig!!
En ja, dat is wijn.  In een groot glas.  Want daar kan meer in.

















Lekker...

























Meet Noodles...een geval apart.



















woensdag 27 februari 2013

// twee en een tent

Vorig jaar kreeg hij een hemd,
dit jaar een tent

zij maakte een mama-versie met mooie kant, die ze daarna aan haar zonen mocht afstaan.
wij zochten naar een jongens- en mama's- oplossing.

Jack vindt de tent zo leuk dat zijn verjaardagskado voorlopig nog even in onze living staat, dat maakt dat wij het ook mooi moeten vinden he.






Omdat we er weer zo lastminute aan begonnen (een week op voorhand beslissen, vijf dagen op voorhand stof kopen, wassen en strijken (!!:-S) deed ik ergens tussendoor, drie dagen op voorhand omstikken, een dag op voorhand stempelen) bedacht ik me de dag voor het feest dat we nog wel tijd genoeg hadden voor een extraatje...:-)  Het is wat fragile ( en dat past niet zo goed bij Jack) maar ik vind het wel mooi...  De kraaltjes komen van bij Veritas, omdat we dus niet verder geraakten.  We beschreven ze dan zelf maar ; sowieso hebben we dus wat zoekwerk achterwege gelaten in de winkel waar ze zeker meer keuze hebben.























































































Op sommige foto's lijken de kleuren wel wat anders uit te vallen, want het oranje is eigenlijk felgeel en het bijna zwart is iets meer grijs.  Het groen is muntgroen, de kleur van deze lente precies.  Mijn papa nam het gaten-boor- en zaag-werk op zich, ik stikte wat meters minna, en mijn lief stempelde de driehoekjes.



Als er een baby geboren wordt geven de mensen al eens kadootjes, zo kregen wij van goede vrienden
 een pakje uit deze leuke winkel.  Eromheen zat een tof touw met twee belletjes aan, ik hield het bij en aapte haar dus gewoon na :




































Deze zomer mag het in de tuin, later kan ik er misschien dit van maken.
Hier hebben ze er anders ook een schoontje...

In alle geval : (easy peasy) topkado weeral voor een twee-jarige!



vrijdag 1 februari 2013

// emodag

Na bijna drie maanden kom ik nog eens buiten en koop me te pletter in de solden. Helemaal plezierig ga ik naar een te schone kindjeswinkel (of vindt u dit misschien niet mooi?  of dit, of dit) om mijn eigen koopgedrag te vergoelijken tegenover de kids (da's een goeike he) en praat wat met de verkoopster.
Wat een knappe vrouw, maar ze slaat me helemaal lam.
Gewapende overval, onder schot gehouden, trouwring kwijt enzovoort. Ook "de overvallers gingen net naar buiten, en mijn klein schatteke komt binnen langs de achterdeur" fluistert ze er nog bij.
Ik wankel, zweet en voel mn hart verkrampen. Ik probeer haar wat goede raad te geven, praat over therapeuten, over fysieke, emotionele en cognitieve angst, ik zeg dat ik aan haar zal denken (helpt dat?) en stap naar buiten. Onderweg naar huis begint alles pijn te doen en ik verwonder me erover dat het zo hard binnenkomt. wow.

Thuisgekomen praat ik wat met mijn lief en zet mezelf een tasje white monkey (nee, geen whisky).


Ik zet me aan tafel en lees haar bericht.
Aaah...gedichtendag. Ze zijn zo mooi.
Ik weet niet meer of deze ook op gedichtendag hoorde maar ik ken het nog steeds vanbuiten.

illustratie
boerentoren Antwerpen
Gedicht : Tom Lanoye
vormgeving : Gert Dooreman







































Ik lees verder op haar blog (wat een ontdekking) en scrol naar dit bericht.

Ha. Weg pijn, weg vermoeidheid. Nog steeds een poging tot meeleven, toch wel medelijden en ook bezorgdheid. Maar ook plezier, genot en ook blijdschap. Want die zijn er ook altijd. Ook al heb je de indruk dat je ze soms moet zoeken. Alhoewel ze nu gewoon als vanzelf op me afkomen.




































Love it.
En stiekem ook dat ik dit geschreven heb.

woensdag 9 januari 2013

// kussen(s)

twee weken later dan de wereld nog schrijven over kerst.
ik bespaar u het ' tijd te weinig en excuses te veel ' , bij deze,
zo ging onze kerst :



















































Ik maakte voor elk kleinkind (dat zijn er zes voor mijn ouders) een kussen.  (fotoshoot met die zes volgt...ergens in de lente, met hun kussen op het gras en blote voeten op de foto, beloofd!)


































En het is niet : eigen kind, schoon kind (Gus zijn kussen is nog altijd niet af)
maar voor Jack maakte ik ook nog een dekentje.




topkado voor een bijna twee-jarige!  Hij gooit hier thuis altijd alle kussens bij elkaar,
sleurt een veel te groot deken ( dat door het gewicht niet meewerkt en waar hij heel kwaad op wordt )
over zich heen en zegt dan "sjak slapen" en begint te snurken met zijn ogen open.



































Ik doorstikte het deken nog eens op een centimeter van de rand, dat deed ik ook met een
lodger die ik maakte voor Gus, ik vind dat dat een stoerder effect geeft.
























Na de kussen(s) en de wensen (ook voor jullie allemaal de beste en de liefste!) begon 2013
voor ons aan zee...een week zalig genieten en goede voornemens plannen :-)

woensdag 19 december 2012

// later (2)

... dan 100 piramidetasjes ...

het begon toen ik -lang voordat ik zwanger was- een bericht van liezel-mama tegenkwam.
ik was meteen verkocht.
toen ik ergens na 30 weken zwangerschap eindelijk terug wat helder kon denken
(lees : me niet meer zo ellendig voelde...#langlevedefasciatherapie# en #langlevedeijzerpillen# en #awoeaandoktersdiehetnietnodigvindenombloedteprikken#) bedachten mijn lief en ik :

we kopen gewoon doosjes.

Maar...

het ongeboren kind werd naar mijn gevoel al tekort gedaan,
zo schoon zijn die doosjes niet (bwa...:-)),
zoveel werk was dat toch niet (bwa...:-))






en er was nog een aanvulling met wat minder werk...

ik maakte een testversie en mijn lief mailde terug : " ik ben fan ".
lap...

zij zette hier alle tips al op een rij,
( de link naar de blog van gentgemaakt lijkt niet meer te werken :-( )
zij maakte deze duidelijke tutorial,
en dan nog durf ik niet uitrekenen hoeveel tijd het me gekost heeft.
met een uur per zakje kom je er niet.

in alle geval, samen met het geboortekaartje



gaven al die zakjes dit resultaat op zijn eerste feest
























het was reuzegezellig en reuzelekker







































































































* mijn lief maakte voor de tweede keer het geboortekaartje
* ook wij vonden hier heel wat feest(p)inspiratie natuurlijk